.
.
.
Ben seni düşünüyorum yazarken.
Seni içtenlikle düşünüyorum.
Sözcüklerden bir sevgi olanağı doğmasını düşünüyorum.
Bunun beni kurtarmasını ya da seni.
.
.
Sen ve ben, sevgili okur, son on yıldır ki bu on yıl ömrümüzden gitti dedik ki, "Bu da geçer.
"Birileri de hep karşılık verdi, "Böyle diye diye ömür geçti.
" Eh, orası da doğru.
Peki o zaman ne yapmalı bu ömürle?.
.
Ece Temelkuran içinden geçtiğimiz çıldırtıcı gürültünün ortasında sözcüklerle ferahlatan, soluk aldıran bir alan açıyor.
(Tanıtım Bülteninden)