Bu komedya, ben bilgisine ulaşamamış olsam da, tarihi gerçeklere dayalı olabilir. Aslına bakarsanız, bundan yıllar önce İsviçre’de gördüğüm bir bakır gravür bana esin kaynağı oldu. Gravürde ilk göze çarpan şey, kürsüsüne tüm vakarıyla yerleşmiş bir hâkimdi. Onun önünde, elinde kırık bir testiyle yaşlı bir kadın, yapılan haksızlığı anlatmak istercesine duruyordu. Yargıcın yüzüne doğru seslenmesinden davalı olduğu anlaşılan genç bir köylü, titrek bir biçimde kendini savunuyordu. Muhtemelen davada şahitlik etmiş olan bir genç kız (artık söz konusu suç hangi koşullarda gerçekleşmişse) anne ile damadın arasında, önlüğünün kenarını çekiştirerek duruyordu, öyle ki yalancı şahitliğe soyunmuş biri olsa yaptığından ancak onun kadar pişman görünebilirdi. Aynı anda (gözlerini genç kızdan az önce ayırmış olması muhtemel) mahkeme kâtibi, hâkimi göz ucuyla, Kreon’un Oedipus’a bakışına benzer bir şüphe ve güvensizlikle izliyordu. En altta da Kırık Testi yazısı vardı. Eser yanılmıyorsam Hollandalı bir ustaya aitti.